إلَهِي إِنَّهُ مَنْ لَمْ يَشْغَلْهُ الْوُلُوعُ بِذِكْرِكَ وَ لَمْ يَزْوِهِ السَّفَرُ بِقُرْبِكَ كَانَتْ حَيَاتُهُ عَلَيْهِ مِيتَةً وَ مِيتَتُهُ عَلَيْهِ حَسْرَة؛
معبودا! براستى هر كس كه علاقه و آز شديد به ياد تو او را سرگرم نساخته و سفر به قرب و نزديكى‏‌ات او را [از غير تو] به كنار نكشد، زندگانى‏‌اش مرگ و مردنش حسرت و افسوس براى او خواهد بود.