Allahın bütün camalı Əhli-beytdə (ə) toplanmışdır. Ona görə də Allah onlara qarşı məhəbbəti əmr etmişdir. Çünki məhəbbət, camal olan yerdədir.

İlahi məhəbbət insan bəşəriyyətini buxarlandırır. Su buxarlandıqda buluda dönür, cansız və ölmüş yerə yağaraq hər şeyi dirildir. Eləcə də məhəbbət hər vaxt insanı buxarlandırsa, o da bütün aləmə yağacaq.

İnsan məhəbbət yoluna düşdükdə onun bərk bəşəriyyət buzları əriyir və soyuqdan xaric olur. Bu vaxt insanın canından əbədi həyat çeşməsi axmağa başlayır və getdikcə onun saf su kimi olmasını görür. Sonrakı mərhələdə onun çay kimi hərəkətə gəldiyini görür. Buradadır ki, həm özü dirilir, həm də başqalarını dirildir.

İnsan öz daxilindən həyat suyuna yetişdikdə, öz ətrafını da dirildir.

Bəzən Allah mömini o tərəf-bu tərəfə qaçırdır ki, onun batinini doldursun, yəni vücudunu doldursun və dəryaya qovuşdursun. Bəs dərya haradır? Tövhid.

Əhli-beytin (ə) həyat və vəfatı tövhid və Allah mehvərindədir; Ona görə də qəhrəmanlıqlar yaradıblar və həmişə qalarıqlıdırlar.

Həqiqətimizlə ilgisi olmayan şeylərlə özümüzü tapmaq istəyirik. Nəticədə isə özümüzü itiririk.

Batil və qeyri-həqiqi şeylərlə özümüzü tapmaq istəyirik; döşənəcək, maşın, həsir, vəzifə, batil və bizdən olmayan işlərlə. Ona görə də bir müddətdən sonra bir yerə çata bilmədiyimizi görürük.

Özümüzü tapmaq istəyiriksə, özümüzü Allahın, Peyğəmbərin (s) və imamların (ə) hüzurunda görməliyik ki, Allahla, Onun Rəsulu və imamlarla birgə olmaq ədəbinə çata bilək.

İmamları tanımayanlar onlardan uzaqlaşdı. Elə sandılar ki, imam yanlız vali təyin etmək üçündür! Anlamadılar ki, imamət, eynullah (Allahın gözü), yədullah (Allahın əli), nurullah (Allahın nuru), qüdrətullah (Allahın qüdrəti), lisanullah (Allahın dili) deməkdir.

İmam Zamanın (əc) ziyarətnaməsində oxuyuruq: “Salam olsun sənə, ey Allahın Öz yaratdıqları arasında gözü!” (“Biharul-ənvar”, c. 99, səh. 215)

Yəni, ey İmam! Sən hazırsan, məni görürsən və heç bir şey səndən gizli deyil.

İmam Zamanın (əc) ziyarətnaməsində oxuyuruq: “Salam olsun sənə, ey Allahın Öz yaratdıqları arasında gözü!” (“Biharul-ənvar”, c. 99, səh. 215)

Yəni, ey İmam! Sən hazırsan, məni görürsən və heç bir şey səndən gizli deyil.

Bu hüzurun şahidi Quran ayəsidir: “De: “əməl edin. Allah, Onun Peyğəmbəri və möminlər əməllərinizi görəcəklər. Siz qeybi və aşkarı bilən Allahın hüzuruna qaytarılacaqsınız, O da sizə nə etdiklərinizi xəbər verəcəkdir!”. (“Tövbə” surəsi, ayə 105)

Allahın Öz bəndələrinə göstərişlərindən biri də budur: “Bəndəm Mənim ona qarşı diqqətimi qorumalıdır”. (“Biharul-ənvar”, c. 74, səh. 22)

Bunun mənası odur ki, bəndə Allahın hüzurunda olmalıdır. Doğrudan da Allahın hüzuruna inanmaq insanı dəyişdirir.

Hüzurun iki mərtəbəsi vardır:

Birinci mərtəbəsi budur ki, insan özünü Allahın hüzurunda görsün və Allahın hazır olduğuna, onun əməllərini gördüyünə inansın.

İkinci isə insanın o hüzura yetişməsidir. Bu mərtəbəyə çatmaq xas bəndələrin işidir.

İnsanın fəziləti o vaxt zahir olur ki, onun əməli ruhunun yüksəlməsinə səbəb olsun.

Pak söz Ona tərəf yüksələr və pak sözü də yaxşı əməl qaldırar. (“Fatir” surəsi, ayə 10)

Gözəl və pak sözün yüksəlişi Allaha tərəfdir, məqsədi Allahdır. Pak söz, yəni pak ruh və pak can.

Diri olmağın mənası odur ki, Allaha doğru gedəsən. Dirilik, tövhid kamalının cazibəsində olmaq deməkdir. Üstün həyat, üstün kamal cazibəsindədir.

Əba Abdullah Hüseynin (ə) məktəbinə qovuşmaq, bütün insani kamllara qovuşmaq deməkdir. Çünki bütün kamallar Əba Abdullah Hüseynin (ə) vücudunda toplanmışdır.

Aşuranın dərsi budur: Ey insan! Həyatına məna bəxş et

Həyat mənalı olduqda insan özünü tövhid cazibəsinə nümayiş etdirir.