امام حسین علیه السلام دردانه خداوند
امام حسین(ع) دردانه خداوند است.
مرحوم استاد آیت‌الله سعادت‌پرور در کتاب فروغ شهادت مینویسد:
«در روایات بسیارى است که سیدالشهدا(ع) از اوّل خلقت آدم(ع) تا خاتم انبیاء(ص) مورد توجّه خداوند، انبیا و اوصیاء(ع) قرار گرفته و آنان از وى یاد نمودهاند. این چه خصیصهاى است که نه‌تنها پیش از ولادتش، که پس از ولادت و شهادت او، معصومان(ع) درباره او سخنها گفتهاند؟ نه‌تنها در لسان معصومان(ع)، که بعد از شهادت او، همه موجودات مادّى و مجرّد، جنّ، انس و ملائکه، زمین و زمان و… بر او گریسته و او را به تعظیم یاد می‌کنند؟
در زیارات و روایاتى که درباره سیدالشهدا(ع) وارد شده است، جریان تأثّر موجودات عالم از واقعه شهادت آن حضرت، از جایگاه خاصّى برخوردار است، به گونهاى که در کمتر زیارتى از امام حسین(ع) است که به این مسأله اشاره نشده باشد.»
ایشان همچنین در توضیح معنای «الوتر الموتور» در زیارت عاشورا مینویسد: «جمله «اَلْوِتْرَ الْمَوْتُورَ»، … در ظاهر به معناى فرد و تنهاىِ بی‌همتا، و به زبان فارسىِ خودمانى، به معناى «دُردانه» است، و به خصیصه خاص سیدالشهدا(ع) … اشاره دارد.»
«دُردانه» اصطلاحاً به کسی گفته می‌شود که در جمعی مانند اعضای خانواده، مورد توجه ویژه والدین و اعضای خانواده است.
ایشان می‌فرمود: از این بیان زیارت استفاده می‌شود که سیدالشهداء(ع) دُردانه پروردگار است و خداوند در ارتباط با او حساب ویژه‌ای دارد و کسی که به ایشان متوسل شود، از فضل خاص خداوند بهره‌مند می‌گردد.
از همین جا به راز تفاوت فاجعه کربلا و زنده بودن آن، با سایر حوادث تاریخی که ظاهر مشابهی دارند پی می‌بریم. سوزش شهادت سیدالشهداء(ع) هرگز خاموش نمیشود؛ چنان‌که رسول اکرم(ص) فرمود:
▫️همانا که شهادت امام حسین(ع) آتشى در دل مؤمنان انداخته است که هرگز سرد نخواهد شد.
▫️تا به آنجا که ایشان اصلاً علامت مؤمن را شدّت گریه بر سیدالشهداء(ع) می‌داند و در ادامه می‌فرماید:
▫️مؤمنی از او یاد نمی‌کند، مگر آنکه می‌گرید.
راز این تفاوت در مراتب ولایت است و مقام سیدالشهداء(ع) در نزد پروردگار به گونه‌ای است که توسل به ایشان، توسل به محبوب‌ترین‌ها در درگاه الهی است و خداوند پاسخ چنین استمدادی را سریع‌تر از سایر استمداد‌ها میدهد.
(ادب حضور، دفتر پنجم؛ آداب و مراقبات عزاداری سیدالشهداء(ع)، ص۲۹)
این مطلب را در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید ...
