
حُدّاث الحسین
حدّاث الحسین
امام صادق(ع) در بیاناتی نورانی، از گروه خاصی نام برده اند به نام «حُدّاث الحسین»؛ به معنای هم سُخنان و هم نشینان حضرت اباعبدالله الحسین(ع) که در بطن عرش خداوند گرد حضرت حلقه زده اند و مات و واله و شیدای جمال ربوبی و توحیدی حضرت سیدالشهداء علیه السلام هستند.
اینان همان دوستان و محبین حضرت هستند که در طول تاریخ در عشق امام حسین علیه السلام سوخته اند.
همانها که در مجلس اباعبدالله حاضر شده و احسان کرده اند و در دنیا به عشق سیدالشهداء خودشان را از گناه حفظ کردند.
یکی از درهای بهشت باب الحسین است که بسیاری از مومنین از آنجا وارد بهشت می شوند.
حوریان بهشتی، بسیار مشتاق دیدار حداث الحسین هستند ولی آنها آنچنان محو جمال امام حسین علیه السلام شده اند که به بهشت و حوریان بهشتی و قاصدان آنها اصلا توجهی نمی کنند.
برای اینکه در همین دنیا مست جمال امام حسین شده اند.
قیامت ظهور باطن همین دنیاست.
در روایت آمده هر شب جمعه همه انبیاء الهی از خداوند متعال اجازه گرفته و به زیارت امام حسین علیه السلام می روند.
وَ اللَّهُ یَزُورُهُ کُلَّ لَیْلَهِ جُمُعَهٍ
هر شب جمعه خدای متعال خودش امام حسین را زیارت می کند.
عقل ناقص بشری، نمی تواند این روایت را معنا کند.
شاید معنایش این باشد که خداوند میفرماید شب جمعه، شب رحمت و مغفرت است، ای بنده ام! اگر با من خدا کاری داری و حاجتی داری، از باب الحسین وارد شو.
(هر شب جمعه در کربلا، اسماء الهی برای اهلش تجلی می کند)
این مطلب را در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید ...