
در محضر استاد فروغی (سلّمه الله)
ذبیح الله
وقتی میخواستند شهید حججی را به اسارت ببرند، با این که میدانست سر از تنش جدا خواهند کرد، با حالتی سرشار از وقار و صبر، محکم و استوار راه می رفت؛ دلیلش این بود که قبل از ذبح شدنش، در درون ذبیح الله شده بود.
این که خدای متعال اسماعیل (علیه السّلام) را بدون بریده شدن سرش، ذبیح الله نامید، به این دلیل است که وقتی ابراهیم (علیه السّلام) به او گفت مأمور به ذبح تو شدهام، گفت: اگر سر از تنم جدا کنی هیچ اعتراضی نمیکنم!
«یا أَبَتِ اِفْعَلْ ما تُؤْمَرُ سَتَجِدُنِی إِنْ شاءَ اَللّهُ مِنَ اَلصّابِرِینَ»؛ (1)
پدرم! هر چه دستور داری اجرا کن، به خواست خدا مرا از صابران خواهی یافت!
اسماعیل (علیه السّلام) چون راضی به قضای الهی بود ذبیح الله شد!
شهید حججی نیز هم چون اسماعیل راضی به قضای الهی شد و همانند او ذبیح الله گشت!
وقتی آدمی دل به حق داد و خود را مملوک خدا دید حقیقتا ذبیح الله خواهد شد و آنکه در درون ذبیح الله شد، حقیقتاً شهید خواهد بود؛ شهادت بیرونی نیز اگر مصلحت و اراده الهیه باشد دست خواهد داد.
مهم آن است که در درون ذبیح الله شویم تا رشد کنیم و به حیات متعالی دست یابیم و الّا ناقص و ناکام خواهیم ماند.
—————————————-
(1) صافات، 102
این مطلب را در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید ...