مدرسه محبت
مدرسه محبت
خدای متعال عالم را محلی برای تادیب و قرآن را نیز به عنوان برنامه‌ای برای ادب کردن انسان‌ها نازل نموده است، رسول‌اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود:
«الْقُرْآنُ مَأْدُبَهُ اللَّهِ فَتَعَلَّمُوا مَأْدُبَهَ االلَّهِ مَا اسْتَطَعْتُم»[۱]
قرآن ادبستان خدای‌متعال است پس تا جایی که می‌توانید از آن ادب بیاموزید.
باید پای درس قرآن نشسته و از آن درس ادب و معرفت بیاموزیم تا تزکیه شده و به تربیت‌الهی برسیم چرا که ادب‌قرآنی مقدمه تربیت‌الهی است، امیرالمؤمنین‌علی‌علیه‌السلام فرمود:
«سَبَبُ تَزْکِیَهِ الْأَخْلَاقِ حُسْنُ الْأَدَب»[۲]
ادب نیکو سبب تزکیه و پاک شدن انسان از رذائل و متخلق شدن به محاسن اخلاقی است.
یکی از آدابی که قرآن به انسان می‌آموزد ادب محبت است به همین دلیل در جای جای قرآن امر به محبت ورزیدن شده است، در جایی امر به محبت‌ورزیدن نسبت به پدر و مادر [۳] و سایر مومنین[۴] می‌کند و در جایی دیگر نشانه ایمان را حب شدید به خدای متعال[۵] معرفی می‌کند.
سرّ این همه امر به محبت این است که انسان با بکار انداختن سرمایه‌ی خدا دادی محبت، متأدَّب به آداب روحانیین شده، جانی دوباره یافته و وارد عالم انسانیت شود. از این رو گفته اند:
عشق بورز ای پسر، در ره عشق باز سر
کشته عشق دوست را، تازه حیات می‌رسد [۶]
اما برخی افراد با عالم محبت بیگانه‌اند، دست و دهانشان را بسته و به هیچ کس، حتی به فرزندانشان نیز محبت نمی‌کنند. انسان‌های این‌چنینی که از سرمایه خدادادی محبت استفاده نکرده و عشق نمی‌ورزند، سنگدل و قسی‌القلب شده و راه تعالی و رشد معنوی به رویشان بسته می‌شود.
چنین انسانهایی همانند چاه پر آبی هستند که چون از آن استفاده نکرده‌اند بعد از مدتی خشکیده و مانند کویر بی‌آب و علفی می‌شوند که در آن هیچ حیاتی وجود ندارد.
پی نوشت ها:
[۱] جامع الأخبار، ص ۴۰.
[۲] غرر الحکم و درر الکلم، ص: ۳۹۵.
[۳] سوره اسرا آیه ۲۳.
[۴] سوره فتح آیه ۲۹.
[۵] سوره بقره ۱۶۵.
[۶] دیوان اشعار فیض کاشانی- غزل شماره۲۸۷.
این مطلب را در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید ...
