
پیرامون مناجات شعبانیه
پیرامون مناجات شعبانیه
سید بن طاووس (قدس الله نفس الزکیه) در کتاب اقبال الاعمال پیرامون مناجات شعبانیه می فرماید:
“إنها مناجاه أمیرالمؤمنین علی بن أبی طالب (علیه السلام) و الأئمه من ولده (علیهم السلام) کانوا یدعون بها فی شهر شعبان”
این مناجات امیرالمؤمنین امام علی و ائمه اطهار (علیهم السلام) است که در ماه شعبان به این مناجات مداومت داشتند.
این مناجات با توبه و اِنابه آغاز شده و در آخر این مناجات عرض می شود:
“إِلَهِی وَ أَلْحِقْنِی بِنُورِ عِزِّکَ الْأَبْهَجِ فَأَکُونَ لَکَ عَارِفاً”
توبه حقیقی انسان را از تمام کدورتها و ظلمات خارج کرده و حالتی در انسان پدید می آورد که ذات ربوبی را طلب می کند…
این مطلب را در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید ...