رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) تحت ربوبیت حق تعالی تمام مراتب کمال را پایان برده و مجمع تمام کمالات انسانی شده است و آن چنان در این وادی پیش تاخته و گوی سبقت از همه ربوده است

برای وصال توحید باید در شب قدر راه رفت، چون در این شب انسان با کسانی هم نفس می شود که با خدا هم‌نفس‌اند! امام صادق علیه‌السلام در تفسیر سوره قدر

در فضیلت علی علیه السلام همین بس که مقدس ترین مکان در عالم هستی ، قبله تمام مسلمانان عالم و بزرگترین پرستشگاه خدای متعال زایشگاه اوست !

وقتی انسان به حیات انبیاء و اولیاء الهی می نگرد متوجه می شود غیر از حیات ظاهری مادی ،حیات دیگری نیز دارند که بواسطه آن جزء پیشتازان قافله بشری شده اند.

تمام تلاش بشر امروز مصروف این شده که عالم طبیعت را مورد مطالعه و برسی قرار دهد و به کشف اسرار خاک بپردازد.

 خیالات همانند کفشی برای دل هستند که با آنها طی طریق می کند. همانگونه که کفش تنگ به پا فشار آورده و انسان را آزرده خاطر و از حرکت باز می دارد ، بسیاری از خیالات نیز همانند کفشی تنگ به پای دل فشار آورده و مانع پرواز او می شوند.

 قرآن حقیقی نوری از جانب خدای متعال و جایگاه آن قلب آدمی است!

﴿قَدْ جٰاءَکُمْ مِنَ اَللّٰهِ نُورٌ وَ کِتٰابٌ مُبِینٌ﴾[1]
بی تردید از سوی خدا برای شما نور و کتابی روشنگر آمده است

امام_حسن مجتبی علیه السلام سرآمد ظهور اخلاق_کریمانه حق تعالی در بین خلائق بودند و با معجزه اخلاق کریمانه خود، خلائق را مسحور و مست حقیقت نموده و به شکارگاه_توحید می بردند.

پیام آیات پایانی سوره انشراح به سالکان کوی توحید این است که وصول به حقیقت نیازمند جدیت تمام و تلاش شبانه روزی است و در پس هر تلاشی ،باید تلاش دیگری بکار بست و فراغت از هر کاری باید نقطه آغاز کوشش دیگری باشد و الا سالک بدون تلاش و جدیت به مقصد نمی رسد

بعضی آن قدر از وطن اصلی دور شده اند که آواز فراق دل به گوش آنان نمی رسد.

ذکر خدا آب حیاتی است که مداومت بر آن، جان آدمی را به دشت سرسبز حقیت تبدیل می‌کند و در مقابل ترک یاد خدا عامل خروج از ولایت الهی و راهی برای نفوذ شیطان است؛ وقتی شیطان بر وجود آدمی مسلط شد تا دل او را به بیابانی لم یزرع تبدیل نکند رهایش نخواهدنمود!

طیران آدمیت

پرواز جان آدمی به اندازه شعاع نور محبوب اوست. انسان فطرتاً میل به پرواز و رفع محدودیت های عالم طبع برای نیل به موطن حقیقی خود دارد…

حضرت خدیجه جزء چهار زنی است که از کــُمًّلین عالم هستند

وجود ما درخت خشکی است که خدا باید آن را زنده کند؛ اما برای این روییدن کاری هم بر عهده ماست! باید خود را تکانی دهیم تا خدا ما را برویاند!