مواعظ مرحوم آیت الله سعادت پرور:
امیرالمومنین امام علی علیه السلام (طبق نقل) فرمودند: سُکر الغفله و الغرور، أبعد إفاقه من سُکر الخمور …

(کیفیت ضبط فیلم و صدا قدیمی بوده ولی تا جایی که امکان داشت، کیفیت صدا را تقویت کردیم)

“اگر می بینید در روز گناه نمی کنید ، چشمتان حرام نمی بیند ، بخاطر خواندن نماز شب است.

«یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ کُونُوا مَعَ الصَّادِقینَ»
اى کسانى که ایمان آورده اید! از خدا پروا کنید و با صادقان باشید..

امام حسین(ع) دردانه خداوند است. مرحوم استاد آیت‌الله سعادت‌پرور در کتاب فروغ شهادت می‏‌نویسد: «در روایات بسیارى است که سیدالشهدا(ع) از اوّل خلقت آدم(ع) تا خاتم انبیاء(ص) مورد توجّه خداوند، انبیا و اوصیاء(ع) قرار گرفته و آنان از وى یاد نموده‏‌اند. این چه خصیصه‌‏اى است که نه‏‌تنها پیش از ولادتش، که پس از ولادت و […]

اگر کسی در تولید بکوشد و در مصرف قناعت کند، مصداق «حَبَّبَ إِلَیْکُمُ الإِیمَانَ» می‌شود/ آدم باید هرچه انجام می‌دهد به همراه خود ببرد. چنین آدمی عاقل است؛ گاهی زمین را می‌برد؛ گاهی خانه را می‌برد؛ گاهی مغازه را می‌برد و گاه آنچه برای خدمت به دیگران و «لله» ساخته را به همراه می‌برد.

پس از کشته شدن عثمان، مردم به دستور دشمنان امام على(علیه ‏السّلام)، مجالسى تشکیل مى‏‌دادند و بر قتل عثمان مى‌‏گریستند و دشمن بدین وسیله، بغض على(علیه‏ السّلام) را در دل آنان- که حضرت را نمى‌‏شناختند- زیاد مى‌‏نمودند. این عمل، سبب به وجود آمدن آن همه بى‌‏احترامى‌‏ها و سرانجام کشته شدن سیّدالشّهدا (علیه ‏السّلام) گردید؛ لذا فرمود: «أَنَا قَتیلُ الْعَبْرَهِ.»

یکی از راه های تصفیه روح و تهذیب نفس که زمینه شهود را فراهم می کند و در عرفان به آن توصیه می شود، جوع و گرسنگی است. البته جوع معتدل و سودمند نه مفرط و زیان بار

سکوت ناگهانى مردم و خاموش شدن صداى زنگ‏ها، با اشاره‏ حضرتش که: «أَنِ اسْکُتُوا»، جز تصرّف ولایى حضرت زینب، چه مى‏تواند باشد؟! و اگر شخصیّتى مثل حضرت زینب (علیهاالسّلام) به آثار «حدیث قرب نوافل» که مى فرماید: «وَ لِسانَهُ الّذى یَنْطِقُ بِهِ»؛ (همانا بنده‏ من با نافله و کارهاى مستحبّى، قرب مرا مى جوید تا این که زبان او مى گردم که با آن سخن میگوید) نرسیده باشد، دیگر چه کسى غیر از معصوم می‏تواند برسد؟!

لبت را کنترل کن. ولو به تو سخت می‌گذرد، گله و شکوه نکن و از خدا خوبی بگو. حتّی به دروغ از خدا تعریف کن و این کار را ادامه بده تا کم‌کم بر تو معلوم شود که به راستی خدا خوب خدایی است و آن وقت هم که به خیال خودت به دروغ از خدا تعریف می‌کردی، فی‌الواقع راست می‌گفتی و خدا خوب خدایی بود

مرحوم سیّد بن طاووس براى روز 25 ذى القعده که روز دحوالارض است، دعایى ذکر فرموده است و در این جا به بیان جملاتى از آن بسنده مى‏شود: «أَللَّهُمَّ! داحِىَ الْکَعْبَهِ وَ فالِقَ الْحَبَّهِ وَ صارِفَ اللَّزِبَهِ وَ کاشِفَ الْکُرْبَهِ!»؛ خداوندا! اى گسترنده‏ کعبه و شکافنده‏ هسته و درگذرنده از لغزش و برطرف کننده‏ ناراحتى سخت و گلوگیر.

وقتی به خدا بگویی خدایا من غیر از تو کسی و چیزی ندارم، خداوند غیور است و خواسته ات را انجام می دهد. “مَوْلَایَ یَا مَوْلَایَ أَنْتَ الْغَنِیُّ وَ أَنَا الْفَقِیرُ، وَ هَلْ یَرْحَمُ الْفَقِیرَ إِلَّا الْغَنِی‏” /گدایی نوعی کاسبی است که هیچ خسارت و ضرر در آن نیست. دعاهای ائمّه(علیهم السلام) را بخوان، آنها ارزش گدایی را می‌دانستند.

عالم ربانى و عارف زاهد حضرت آیت الله حاج شیخ على سعادت‏پرور (پهلوانى تهرانى) در سال 1305 ش مصادف با 13 رجب 1346 ق، سالروز میلاد مولى الموحدین، امیرالمؤمنین (ع)، در خانواده‏اى متدّین در تهران متولّد شد.

معبودا! از پى در پى آمدن آثار و مظاهر و دگرگونى احوال، دانستم که مقصود تو از من این است که خود را در هر چیزى به من بشناسانى تا در هیچ چیزى به تو نادان نباشم؛ ولى افسوس که بت ‏پرست به بت، و تو اى مسلمان، به ظواهر مظاهر قانع شده و از حقیقت آنان غافل مانده ‏اید!

در دستورهای دینی آمده است که اگر سیئه‌ای مرتکب شدید، فوراً حسنه‌ای انجام دهید تا آن سیئه را جبران کند (1)؛ زیرا اگر سیئات متراکم شود، چرک و رَینی در جان انسان ایجاد و او را نابینا و ناشنوا می‌کند. برای این کار، ذکر دائمی خدا را توصیه کرده‌اند.