وجود رسول اکرم (ص) نه تنها در بین انبیاء الهی، بلکه در کلّ هستی دارای جایگاهی عظیم و بی بدیل است که حضورشان موجب شرف و رونق عالم می شود؛ به مانند اینکه جمعیتی به جهت ورود بزرگی و صاحب مقامی مجتمع گردد اگر آن بزرگ بدان مجلس نرود آن اجتماع بی معنا خواهد بود.

همان گونه که خداوند در کمین انسان است که: «إِنَّ رَبَّکَ لَبِالْمِرْصَادِ». شیطان هم در کمین گاه انسان نشسته تا در زمان مناسب تیرش را به سویش پرتاب کرده و آدمی را شکار کند. هیچ وقت هم خسته نمی‌شود مترصد فرصت است. گاه به وسیله یک نگاه هرزه تیرش را به سوی انسان رها می‌کند که فرمودند: «انَّ النَّظْرَهَ سَهْمٌ مِنْ سِهَامِ إِبْلِیسَ مَسْمُومٌ».

یکی از بزرگترین موهبت‎های الهی که در حقیقت وجود انسان تعبیه شده و اصلی‎ترین سرمایه و دارایی اوست، نعمت محبت است. انسان باید این سرمایه را در مسیری صرف کند که برایش عایداتی داشته و او را به حقیقت خود و انسانیتش بازگرداند. اگر انسان این [سرمایه عظیم] محبت را [در فرصت محدود دنیا] درست خرج نکند، در حقیقت انسانیت خود را ضایع کرده و حاصل عمر او غصه خواهد بود.

شهرستان اهر (1396/08/05)

بهترین ایام برای نوحه خوانی بر خودت از ماه رجب شروع می‌شود. ادعیه‌ای که برای ماه رجب نقل شده است در ایام دیگر پیدا نمی‌شود. این ایام فرصتی است برای پیدا کردن خود و جبران گذشته.

اگر کسی نسبت به فاطمه زهرا (سلام‎ الله علیها) معرفت پیدا کند، به حقیقت آیه مودت دست می‎یابد. زندگی حضرت زهرا (سلام الله علیها)، آسمانی بود. در ابتدای خطبه «فدکیّه» گریه کردند بطوریکه همه اهل مجلس گریستند و قلب همه تحت اراده ایشان درآمد. بعد از آن که حضرت سکوت کردند همه ساکت شدند …

باید تمام شئون انسان، «صدق» باشد. اگر درس می‌خوانم از روی «صدق» باشد، منبر می‌روم «صدق» باشد، حرف می‌زنم «صدق» باشد، اخلاقم در خانواده «صدق» باشد، رفاقتم «صادقانه» باشد. نباید درونم یک چیز خوابیده باشد و بیرون چیز دیگری! اگر تمام شئون انسان «صادقانه» باشد آن موقع می‌گوییم: «وَ اجْعَلْ لی‏ مِنْ لَدُنْکَ سُلْطاناً نَصیراً» خدایا! از نزد خود برای من نیرویى یارى دهنده قرار ده. «سلطان» و «نصیر» حجت و امام هر زمانی است. وقتی که تمام شئون انسان صدق شد، خداوند حجتی برای او قرار می‌دهد و «کُونُوا مَعَ الصَّادِقینَ» تحقق پیدا می‌کند و انسان با صادقین محشور می‌شود.

آدم خاکی مثل چلچله از خاک و آب خانه می‌سازد، اما تا زمانی که انسان زنده نباشد همه عالم خرابه است، آبادی این عالم به آبادی دل است. اصلا داستان خلقت، داستان دل آدمی است! دل را برداریم خلقت معنایی نخواهد داشت.

گاهی انسان باید در طول عمر برای خودش فرصت‎سازی کند که یکی از این فرصتها سفر کربلاست. مقصد کجاست؟ در حدیث آمده است: «مَنْ زَارَ قَبْرَ الْحُسَیْنِ ع عَارِفاً بِحَقِّهِ کَانَ کَمَنْ زَارَ اللَّهَ فِی عَرْشِه‏»؛ کسى که قبر امام حسین (علیه‎السلام) را زیارت کند در حالى که به حق آن حضرت عارف و آگاه باشد، مانند کسى است که خدا را در عرش زیارت نموده است! کجا می‎رویم؟!

انسان باید به خودش برگردد و ابتدا خودش را از عالم تاریکی ها که عالم طبیعت و تعلّقات است خارج کند آنگاه به امیرالمؤمنین علیه السّلام نگاه نماید. چه کسی را می توان به جای علی علیه السلام قرار داد؟ اصلا کسی هست که بشود جای او گذاشت؟

پیام آقا را دیدید که به جوانان اروپا دادند، این یک فتح معنوی است. انصافاً پیام بی نظیری است. هوشیاری و بصیرت کامل رهبری را نشان می دهد. اگر درست کار بشود، با این پیام می توان اروپا را فتح کرد. اگر درست مدیریّت شود، اثرات آن را می‌بینیم. جوانان اروپا را خود غربی‌ها با توطئه هایی که خودشان علیه اسلام انجام می‌دهند مسیر مستقیم را بر جوانان خودشان می‌بندند. هر روز غائله‌ای درست می‌کنند، بر علیه اسلام و وجود حضرت ختمی مرتبت سیّد وُلدِ آدم صلّی الله علیه آله وسلّم. مسرور شدم، به وجد آمدم، خیلی لذت بردم.

برای انفاس شما و به یک معنا برای عمرها و جانهای شما هیچ قیمتی نیست مگر بهشت؛ آن را به بهشت بفروشید، به غیر بهشت نفروشید. حضرت برای نفس انسان نرخ تعیین می‎کند. البته این نرخ انسان‎های متوسط است. انسان، معامله‎گر است؛ حال با چه معامله می‎کند؟