پرسش:
باسلام.
مدتی است که مسأله ابدیت ذهن مرا مشغول کرده و با خود میگویم تا کی آنجا خواهيم بود؟ وقتی به این موضوع فکر میکنم از نظر روحی نیز این مسأله مرا اذیت مینمايد و احساس پوچی و بیهدفی به من دست میدهد.
پاسخ استاد فروغی:
این سؤال از جهالت و عدم علم به حقایق ناشی شده است. در عالم معنا تمام نعمتها «بکر» است. تکرار و ملالت در آنجا که زیباییها و نعمتهای بیحدّ در تجلّی است و انسان با آن روح الهی همیشه بیدار و خستگی ناپذیر حضور دارد، بیمعنی است؛ بلکه توجه به ابدیت برای انسان نشاطآفرین است و باعث میشود انسان از غصههای زودگذر دنیا چشم بپوشد و هرگونه سختی را به خاطر ابدیّتی که در پیش است به جان بنوشد. افسردگی زمانی بوجود میآید که زندگی محدود باشد و دست انسان به لذایذ محدود نرسد در نتیجه خود را ناکام ببیند. لذا مؤمن متّقی، کامیاب است و حیات متعالی ابدی مشتاق لقای اوست.
این مطلب را در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید ...