اللّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ لاَ تَأْخُذُهُ سِنَهٌ وَ لاَ نَوْمٌ لَّهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الأَرْضِ مَن ذَا الَّذِی یَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلاَّ بِإِذْنِهِ یَعْلَمُ مَا بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَ لاَ یُحِیطُونَ بِشَیْءٍ مِّنْ عِلْمِهِ إِلاَّ بِمَا شَاء وَسِعَ کُرْسِیُّهُ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضَ وَ لاَ یَۆُودُهُ حِفْظُهُمَا وَ هُوَ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ، لاَ إِکْرَاهَ فِی الدِّینِ قَد تَّبَیَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَیِّ فَمَنْ یَکْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَ یُۆْمِن بِاللّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَکَ بِالْعُرْوَهِ الْوُثْقَیَ لاَ انفِصَامَ لَهَا وَاللّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ، اللّهُ وَلِیُّ الَّذِینَ آمَنُواْ یُخْرِجُهُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَی النُّوُرِ وَالَّذِینَ کَفَرُواْ أَوْلِیَآۆُهُمُ الطَّاغُوتُ یُخْرِجُونَهُم مِّنَ النُّورِ إِلَی الظُّلُمَاتِ أُوْلَئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ

کد پرسش و پاسخ: ۱۸۹ ۱۳۹۶/۰۵/۰۳ - ۰۵:۱۲ ۲۴۱

پرسش:
باسلام.
مدتی است که مسأله ابدیت ذهن مرا مشغول کرده و با خود می‌گویم تا کی آنجا خواهيم بود؟ وقتی به این موضوع فکر می‌کنم از نظر روحی نیز این مسأله مرا اذیت می‌نمايد و احساس پوچی و بی‌هدفی به من دست می‌دهد.

پاسخ استاد فروغی:

این سؤال از جهالت و عدم علم به حقایق ناشی شده است. در عالم معنا تمام نعمتها «بکر» است. تکرار و ملالت در آنجا که زیباییها و نعمتهای بی‌حدّ در تجلّی است و انسان با آن روح الهی همیشه بیدار و خستگی ناپذیر حضور دارد، بی‌معنی است؛ بلکه توجه به ابدیت برای انسان نشاط‌آفرین است و باعث می‌شود انسان از غصه‌های زودگذر دنیا چشم بپوشد و هرگونه سختی را به خاطر ابدیّتی که در پیش است به جان بنوشد. افسردگی زمانی بوجود می‌آید که زندگی محدود باشد و دست انسان به لذایذ محدود نرسد در نتیجه خود را ناکام ببیند. لذا مؤمن متّقی، کامیاب است و حیات متعالی ابدی مشتاق لقای اوست.

5 1 vote
امتیازدهی به مقاله

این مطلب را در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید ...

اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
Inline Feedbacks
View all comments
0
Would love your thoughts, please comment.x