تتمه

و ابن عباس از حضرت رسول نقل نموده که ((از برای هر چیزی اساسی است و اساس قرآن ((فاتحه )) است و اساس ((فاتحه )) بسم الله الرحمن الرحیم است ))(131) .

و از آن حضرت منقول است که ((فاتحه الکتاب )) شفای هر دردی است ))(132)

و از حضرت صادق علیه السلام روایت است که کسی را که الحمدلله شفا ندهد ، چیز دیگر نمی دهد . (133)

و از حضرت امیرالمؤ منین علیه السلام منقول است که رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود : ((خدای تعالی به من فرمود : ((ای محمد ، همانا برای تو فرستادیم سبع مثانی و قرآن عظیم را . به من منت جداگانه گذاشت به فاتحه الکتاب ؛ و آن را در ازای قرآن قرار داد . و همانا فاتحه الکتاب شریفترین چیزی است که در گنجهای عرش است ؛ و خدای تعالی اختصاص داد محمد صلی الله علیه و آله را شرف داد آن بزرگوار را به آن ، و شریک نفرمود در آن احدی از انبیای خود را غیر از سلیمان را که عطا کرد به او از ((فاتحه )) بسم الله الرحمن الرحیم را ؛ چنانچه از بلقیس حکایت کند که گفت : انی القی کتاب کریم انه من سلیمان و انه بسم الله الرحمن الرحیم (134)پس ، کسی که قرائت کند آن را در صورتی که معتقد باشد به دوستی محمد و ال محمد و منقاد باشد به امر آن و مؤ من باشد به ظاهر آن ، عطا فرماید خدای تعالی به او به هر حرفی از آن ، حسنه ای که هر یک از آن حسنات افضل است برای او از دنیا با هر چه در آن است از اصناف اموال و خیرات آن و کسی که استماع کند به قاری قرائت کند آن را ، می باشد برای او به قدر ثلث آن چه برای قاری است پس زیاد کند هر یک از شما از این خیر که عرضه بر او شده ، زیرا که آن غنیمتی است مبادا وقتش از دست برود و حسرتش در دلهای شما باقی ماند)) . (135)

و از حضرت صادق علیه السلام روایت است که ((اگر به مرده ای هفتاد مرتبه ((حمد)) بخوانند و روح او برگردد ، امر عجیبی (136) نیست )) .

و از حضرت رسول صلی الله علیه و آله روایت شده که ((هر که فاتحه الکتاب را قرائت کند ، ثواب قرائت دو ثلث قرآن به او(137) می دهند)) و در روایت شده که گفت : ((قرائت کردم بر رسول خدا صلی الله علیه و آله فاتحه الکتاب را . پس فرمود : “قسم به آن که جان من دست اوست ، نازل نفرموده خداوند در تورات و انجیل و زبور و قرآن مثل فاتحه الکتاب را آن ام الکتاب و سبع مثانی است و آن مقسوم است بین خداوند و بنده اش ، و برای بنده اوست هر چه سؤ ال کند”))(138)

و از حذیفه بن یمان رضی الله عنه منقول است که حضرت رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: ((خدای تعالی می فرستد عذاب حتم مقضی را برای قومی ؛ پس قرائت می کند بچه ای از بچه های آن ها را کتاب : الحمدالله رب العالمین ؛ چون خدای تعالی می شنود ؛ چهل سال عذاب را از آنها مرتفع کند))(139)

و از ابن عباس منقول است که در حالی که ما نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله بودیم ناگاه فرشته ای آمد و گفت : ((بشارت باد تو را به دو نوری که به تو داده شده ، و به انبیای قبل از تو داده نشده آن دو نور فاتحه الکتاب و خواتیم سوره بقره است قرائت نکند هرگز حرفی از آن را مگر آن که حاجت او را میدهم ))(140) و این روایت را در مجمع قریب به این مضمون ، نقل نموده است (141) .