از این مرحله که می گذرد ، سالک سعادتمند ، در اثر اهتمام در امر مراقبه به تناسب همان عوالم علوی و به مقتضیات آن منازل و مراحل ، موفّق می گردد که صفات باری تعالی را مشاهده نماید و یا اسماء ذات مقدّسه او را به نحو کلّیّت دریابد . چه بسا در این موقع سالک ناگهان متوجّه می گردد که تمام موجودات جهان یک واحد علم است ، و یا غیر از یک قدرت واحده ابدا قدرتی نیست ، این در مرحله شهود صفات است . و امّا در مرحله شهود اسماء که از این نیز برتر است سالک ملاحظه می کند که در تمام عوالم ، عالم یکی است ، و قادر یکی است ، و حیّ یکی است . و این مرحله از مرحله ادراک صفات که در مرتبه قلب پیدا می شود اشرف و اکمل است ) لانّ السّالک یصبح و لا یری قادرا و لا عالما و لا حیّا سوی الله تعالی [20] ) .