مقصد سالک ملازمت به وجه الله است

کُلُّ مَنْ عَلَیْها فانٍ – وَ یَبْقَی وَجْهُ رَبِّکَ ذُوالْجَلالِ وَ الْإکْرَامِ [17]

به اتّفاق جمیع مفسّرین کلمه “ذو” صفت برای “وجه” می باشد یعنی “وجه” پروردگار تو که آن وجه ذو الجلال و الاکرام است باقی است . و چون می دانیم که وجه هر شی ء عبارتست از آن چیزی که مواجهه بدان حاصل می شود ، بنابراین وجه هر چیز مظهر آن چیز است ، و مظاهر ، همان اسماء خدا هستند که مواجهه خدا با تمام مخلوقات به وسیله آنها انجام می گیرد ، و نتیجه آن این می شود که تمام موجودات فنا و زوال پذیرند مگر اسماء جلالیّه و جمالیّه ، و بالنتیجه معلوم می شود که سالکان إلی الله که به فیض سعادت بَلْ احْیاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ [18] رسیده اند عبارتند از اسماء جلالیّه و جمالیّه حضرت پروردگار جلّ و عزّ .

از همین گفتار به خوبی معلوم می شود که مراد ائمّه طاهرین سلام الله علیهم اجمعین – که فرموده اند : نَحْنُ اسْمَاءُ اللّهِ ، [19] چه بوده است ، و الا مقام حکومت ظاهریّه اجتماعیّه و وساطت و مباشرت در امور شرعیّه و احکام ظاهریّه الهیّه مقامی نیست که بدین کیفیّت خود را توصیف کنند . بلکه مراد همان فناء در ذات احدیّت است که ملازم با وجه الله گردیدن و مظهر اتمّ صفات جمالیّه و جلالیّه او شدن است که قابل قیاس با هیچ مقام و منصبی نیست .