مقصد سالک ملازمت به وجه الله است
در اثر تأمّل و تدبّر در آیات کریمه قرآنیّه این اصل مسلّم می گردد ، و حاصل آنکه خداوند در جائی از قرآن مجید می فرماید : مسافران کشته شده در راه خدا به طور جاوید زنده اند و هرگز نمیرند .
وَ لا تَحْسَبَنَّ الَّذینَ قُتِلُوا فِی سَبیلِ اللّهِ امْواتا بَلْ احْیاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ [14]
و در جائی دیگر می فرماید : هر چیزی فنا و نیستی پذیر است مگر وجه پروردگار .
کُلُّ شَیْ ءٍ هالِکٌ الا وَجْهَهُ [15]
و در جای دیگر می فرماید : هر چه در نزد پروردگار است بقا و ثبات دارد .
ما عِنْدَکُمْ یَنْفَدُ وَ ما عِنْدَ اللّهِ باقٍ . [16]
از انضمام این آیات به یکدیگر معلوم می شود آنان که زنده بوده و در نزد پروردگار روزی می خورند عبارتند از وجه اللّه که بوار و زوال به نصّ آیه قرآن در آن راه ندارد . از طرف دیگر از آیات کریمه قرآنیّه معلوم می شود که مراد از وجه الله تعالی که زوال پذیر نیست همانا اسماء الهیّه است . و بیان آن اینست که در آیه دیگری همین وجه الله را که فنا و زوال در او راه ندارد تفسیر به اسماء خود نموده و صفت عزّت و جلالت را بر آن مترتّب ساخته است :
کُلُّ مَنْ عَلَیْها فانٍ – وَ یَبْقَی وَجْهُ رَبِّکَ ذُوالْجَلالِ وَ الْإکْرَامِ [17]
به اتّفاق جمیع مفسّرین کلمه “ذو” صفت برای “وجه” می باشد یعنی “وجه” پروردگار تو که آن وجه ذو الجلال و الاکرام است باقی است . و چون می دانیم که وجه هر شی ء عبارتست از آن چیزی که مواجهه بدان حاصل می شود ، بنابراین وجه هر چیز مظهر آن چیز است ، و مظاهر ، همان اسماء خدا هستند که مواجهه خدا با تمام مخلوقات به وسیله آنها انجام می گیرد ، و نتیجه آن این می شود که تمام موجودات فنا و زوال پذیرند مگر اسماء جلالیّه و جمالیّه ، و بالنتیجه معلوم می شود که سالکان إلی الله که به فیض سعادت بَلْ احْیاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ [18] رسیده اند عبارتند از اسماء جلالیّه و جمالیّه حضرت پروردگار جلّ و عزّ .
از همین گفتار به خوبی معلوم می شود که مراد ائمّه طاهرین سلام الله علیهم اجمعین – که فرموده اند : نَحْنُ اسْمَاءُ اللّهِ ، [19] چه بوده است ، و الا مقام حکومت ظاهریّه اجتماعیّه و وساطت و مباشرت در امور شرعیّه و احکام ظاهریّه الهیّه مقامی نیست که بدین کیفیّت خود را توصیف کنند . بلکه مراد همان فناء در ذات احدیّت است که ملازم با وجه الله گردیدن و مظهر اتمّ صفات جمالیّه و جلالیّه او شدن است که قابل قیاس با هیچ مقام و منصبی نیست .
این مطلب را در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید ...