ادعیه ائمه صرفا جنبه ارشادی نداشته است

از همین بیان معلوم می شود که تضرّع و ندبه و مناجات و ابتهال ائمّه اطهار چنانکه در ادعیه مأثوره وارد است تصنّعی و برای ارشاد و تعلیم عباد نبوده است . این توهّم ناشی از جهل و عدم ادراک حقائق است ، و شأن ایشان اجلّ و مقام آنها اشرف از اینست که بیاناتی ظاهری بدون حقیقت و معنی فرموده باشند و بخواهند به وسیله یک سلسله دعا و نیازهای دروغی مردم را به سوی خدا دعوت کنند . آیا صحیح است که بگوئیم این همه ناله های جانخراش و جگرسوز مولی الموالی حضرت امیر المؤمنین و حضرت سجّاد علیهما السّلام از روی واقع نبوده و صرفا ساختگی و تعلیمی بوده است ؟ حاشا و کلا . این گروه از پیشوایان دینی – سلام الله علیهم اجمعین – چون از مراتب سلوک إلی الله گذشته و در حرم خدا وارد شده و سپس به مقام بقاء بعد الفناء که همان بقاء به معبود است رسیده اند لذا حال آنها جامع بین دو عالم وحدت و کثرت است ، و نور احدیّت را پیوسته در مظاهر عوالم امکان و کثرات ملکیّه و ملکوتیّه رعایت خواهند نمود ، بنابراین درجه سامیه از کمالاتی که دارند همیشه لوازم عالم ملک و ملکوت را مرعی می دارند و بلکه از کوچکترین حکمی از احکام یا ادبی از آداب یا حالی از حالات متناسبه با این عوالم دریغ و مضایقه و دوری نخواهند نمود و در عین حال نیز توجّه به عوالم عالیه را حفظ فرموده ، و بدین جهت آنان را موجودات نوریّه می نامند .