گفتگوی حضرت ادریس علیه السلام با حضرت علامه طباطبایی در خواب

به یاد دارم هنگامی که در نجف اشرف ، تحت تربیت اخلاقی و عرفانی مرحوم حاج میرزا علی قاضی – رضوان الله علیه – بودیم سحرگاهی بر بالای بام بر سجّاده عبادت نشسته بودم در این موقع “نعاسی” به من دست داد و مشاهده کردم دو نفر در مقابل من نشسته اند یکی از آنها حضرت ادریس – علی نبیّنا و آله و علیه السلام – بود و دیگری برادر عزیز و ارجمندم خودم آقای حاج سیّد محمّد حسن طباطبائی که فعلا در تبریز سکونت دارند . حضرت ادریس با من به مذاکره و سخن مشغول شدند ولی طوری بود که ایشان القاء کلام می نمودند و تکلّم و صحبت می کردند ولی سخنان ایشان به واسطه کلام آقای اخوی استماع می شد . فرمودند : “در زندگانی من اتّفاقات و حوادث هولناکی روی داد و بحسب جریانات عادّیّه و طبیعیّه حلّ آنها محال به نظر می رسید و از ممتنعات شمرده می شد ولی ناگهان برای من حلّ شده ، و روشن شد که دستی ما فوق اسباب و مسبّبات عادّیّه از عالم غیب حلّ این عقده ها نمود و رفع این مشکلات فرمود . و این اوّلین انتقالی بود که عالم طبیعت را برای من به جهان ماوراء طبیعت پیوست و رشته ارتباط ما از اینجا شروع شد . “در آن وقت چنین به نظر من آمد که مراد از ابتلائات آن حضرت صدمات و مشکلات ایّام کودکی و دوران طفولیّت بود .