دهم: ارادت
و آن ارادت است به صاحب شریعت و خلفای حقّه آن بزرگوار . و در این ارادت چنان باید خود را خالص کند که هیچ غشّی در آن نباشد . و باید در این مرحله به سرحدّ کمال برسد زیرا ارادت را در تأثیر اعمال مدخلیّتی عظیم است و هر چه ارادت بیشتر و بهتر شود اثر اعمال در نفس سالک راسخ تر و نیکوتر خواهد بود . و چون تمام موجودات مخلوقات خدا هستند سالک باید به همه آنها محبّت کند و هر یک را در مرتبه و درجه خود محترم بشمارد . شفقت و مهربانی نسبت به جمیع منسوبان پروردگار چه حیوان و چه انسان هر یک در مقام و مرتبه خود از آثار محبّت به خداست ، چنانکه در حدیث وارد شده است که عمده شعب ایمان همانا شفقت بر خلق خداست . الهی أسألک حبّک و حبّ من یحبّک [45]
احبّ بحبّها تلعات نجد أذلّ لآل لیلی فی هواها و ما شغفی بها لولا هواها و أحتمل الأصاغر و الکبار [46]
این مطلب را در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید ...