سیزدهم: صمت
و آن بر دو قسم است : سکوت عامّ و مضاف ، و سکوت خاصّ و مطلق . سکوت عامّ و مضاف عبارت است از حفظ لسان از تکلّم به قدر زائد بر ضرورت با مردمان . بلکه سالک باید اکتفا کند به قدر ضرورت و به أقلّ ما یمکن ، و این صمت در همه دوران سلوک در تمام اوقات لازم است بلکه می توان گفت مطلقا ممدوح است . و اشاره به همین صمت است قوله علیه السّلام انّ شیعتنا الخرس . [57] و نیز آنچه در «مصباح الشریعه» از حضرت صادق علیه السّلام نقل شده است که : الصّمت شعار المحبّین ، و فیه رضا الرّبّ ، و هو من اخلاق الأنبیاء و شعار الأصفیاء . [58] و در حدیث بزنطی است از حضرت رضا علیه السّلام : الصّمت باب من ابواب الحکمه ، و انّه دلیل علی کلّ خیر . [59] قسم دوّم ، که سکوت خاصّ و مطلق است عبارت است از : حفظ لسان از تکلّم با ناس در حین اشتغال به اذکار حصریّه کلامیّه ، و در غیر آن غیر مستحسن است .
این مطلب را در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید ...