به دنبال پیغمبر (ص) اگر به سوی حقیقت بروی، حضرت تو را به معراج می برد! دین و دنیایمان اصلاح می‌شود. ابوذر به راه افتاد ولی تشنه شد، به سنگی رسید که درونش آب زلال جمع شده بود. در وسط بیابان آب زلال؟! شاید خدا می‌خواهد با این کار ابوذر را امتحان کند …

بخشی از سخنرانی استاد فروغی در کشور روسیه، جمهوری داغستان، شهر ماخاچ کالا، خرداد 1394

بخشی از سخنرانی استاد فروغی در کشور روسیه، جمهوری داغستان، شهر ماخاچ کالا، خرداد 1394

داستانی از پدر بزرگوار آیت الله العظمی سیستانی/ بخشی از سخنرانی استاد فروغی در کشور روسیه، جمهوری داغستان، شهر ماخاچ کالا، خرداد 1394

خداوند برای این عالم صاحبی قرار داده است. عنوان «صاحب الزمان» که صرف لقب نیست، بلکه از حقیقتی خبر می‌دهد. او صاحب زمان و زمانیات است و تمام کائنات به اذن او در حرکت است و هر چه داریم از اوست. بنابراین باید به او معرفت داشته باشیم و یادش کنیم. زندگی انسان باید معنی‌دار باشد. توحید، عبودیت و ولایت، معنی زندگی هستند. بواسطه اینها زندگی انسان معنا می‌یابد. این سه به هم پیوسته است. اینها اگر در حیات آدمی پیاده شود، انسان خودش را پیدا می‌کند و می‌بیند چیزی ندارد، فقر محض و توخالی است و پیوسته جانش را از عالم معنا پر می‌کنند.

سالک یا به راه آشناست و فراز و فرودها و خطرات آن را می‏شناسد؛ یا با آن‏ها بیگانه است. رهرو ناآشنا در پیمودن راه و رسیدن به مقصد مشاهده مقصودِ خود، هماره نیازمند راهنمایی خبیر است که خود آشنای طریق باشد و او را از اوج و حضیض باخبر سازد و به سلامت بگذراند و با بیان خطرات راه، سالک را از مهالک آن ایمِن گرداند و سرانجام به مقصود برساند