وقتی انسان به حیات انبیاء و اولیاء الهی می نگرد متوجه می شود غیر از حیات ظاهری مادی ،حیات دیگری نیز دارند که بواسطه آن جزء پیشتازان قافله بشری شده اند.

اگر انسان نفس خود را کنار بزند حتما پیشرفت داشته و در هر مرحله ای به معرفت جدیدی از حیات خود نائل شده و آثار تازه ای در وجودش یافت می‌شود. نمونه بارز این کسب معرفت و پیشرفت را می توان در یاران اباعبدالله الحسین علیه السلام مشاهده کرد که بر نفس خویش غلبه کردند و آن قدر در مراحل تعالی بالا رفتند که با انسان کامل پیوند تام خوردند و خود در زمره انسان های کامل قرار گرفتند.

باید دل را به صاحبانش بازگرداند، خوشا به حال کسانی که به این امر توجّه دارند و دل را به صاحبش می دهند! اگر دل را به صاحبش دادی، حیات اصیل پنهانی در جان آدمی به ظهور خواهد آمد. اگر به کسی که از نظر معرفتی ضعیف است بگویی درون انسان، حیات برتر و حقیقتی نهفته است که می تواند او را طایر عالم قدس کند، بسیاری آن را منکر خواهند شد. چنین هست حال اهل دنیا!

خداوند، عالم را براساس محبّت خلق کرده است، چرخه عالم براساس محبّت است، تمام عالم از محبّت صادر شده است، مادر و پدر عالم، محبّت است. اگر انسان خود را در دایره محبّت قرار ندهد و بر مرکب آن سوار نشود، راه نخواهد رفت/ تا عاشق به چیزی میل می‌کند معشوق هم میل می‌کند. به هر کس محبت پیدا کنی اگر تو تب کنی او هم تب می‌کند!

انسان وقتی در جاده محبّت قرار گرفت، یخ‌های سخت بشریّت او ذوب شده و از سردی خارج می‌شود؛ در این هنگام چشمه حیات ابدی از جان انسان جاری می‌شود و رفته رفته انسان می‌بیند که همانند آبی زلال است و در مراحل بعدی می بیند که بِسان رودخانه‌ای به حرکت درآمده است. این جاست که […]

حىّ یعنى اینکه به سمت خدا بروى. حىّ یعنى اینکه در جاذبه کمال توحید باشى. حیات برتر در جاذبه کمال برتر قرار دارد.