ابتدا و انتهای عالم و بلکه سرّ عالم محبت است. مجلس اهل بیت(علیهم السّلام) محل ظهور معرفت و محبت است / سرّ شریعت، محبت است. دینداری بدون محبت ممکن نیست چرا که اساس و روح دینداری محبت است / “إِذَا تَجَلَّى ضِیَاءُ الْمَعْرِفَهِ فِی الْفُؤَادِ هَاجَ رِیحُ الْمَحَبَّهِ وَ إِذَا هَاجَ رِیحُ الْمَحَبَّهِ اسْتَأْنَسَ فِی ظِلَالِ الْمَحْبُوبِ”؛ زمانیکه معرفت وارد قلب شود، نسیم محبت به قلب می وزد و انسان در سایه محبوب زندگی می کند. دین یعنی محبت، یعنی محبّت اهل بیت(علیهم السّلام)!

انسان باید بگونه‎ای رفتار کند تا به حقیقت دست یابد حتی در راه رفتن خود؛ پیامبر اکرم (ص) فرمودند: «أَنَّهُ مَا تَقَرَّبَ عَبْدٌ إِلَى اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ بِشَیْ‏ءٍ أَحَبَّ إِلَیْهِ مِنَ الْمَشْیِ إِلَى بَیْتِهِ الْحَرَامِ عَلَى الْقَدَمَیْن‏»؛ به اندازه‎ای که انسان با راه رفتن به سوی خانه خدا به او تقرب پیدا می‎کند، با هیچ وسیله‎ای در عالم به او نزدیک نمی‎شود.

سلوک طى مدارج خاص را گویند که همواره سالک باید طى کرده تا به مقام وصل و فنا برسد که از جمله مدارج، توبه و مجاهدت و خلوت و عزلت و ورع و زهد و صمت و خوف و رجا و حزن و جوع و ترک شهوت و خشوع و تواضع است …

بر هیچ عاقلى پوشیده نیست که بدون استاد نمى توان بر هیچ یک از علوم مادى آگاهى یافت، سیر و سلوک و رسیدن به مقامات عالیه انسانیت فراتر از هر علمى و مشکل تر از هر هنرى است که ممکن نیست بدون استاد و راهنما به پایان رسانید. لذا بر طالبین این راه است که قبل از هر چیز، استاد و مرشدى پاکیزه سیرت و آگاه بر مبانى اسلام را که خود نیز استاد دیده باشد برگزینند تا بتوانند با عمل به دستورات وى راه پر خطر و عظیم الهى را طىّ نمایند …

عالم ربانى و عارف زاهد حضرت آیت الله حاج شیخ على سعادت‏پرور (پهلوانى تهرانى) در سال 1305 ش مصادف با 13 رجب 1346 ق، سالروز میلاد مولى الموحدین، امیرالمؤمنین (ع)، در خانواده‏اى متدّین در تهران متولّد شد.