«یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ کُونُوا مَعَ الصَّادِقینَ»
اى کسانى که ایمان آورده اید! از خدا پروا کنید و با صادقان باشید..

ذکر صالحین از اسباب نزول رحمت حق تعالی است پس ما محتاج یاد آنانیم تا بر مزرعه جان ما باران رحمت حق ببارد که بروییم و درخت وجودمان بارور شده به ثمر بنشینیم. اگر از آسمان وجود اولیا بر عالم و آدم نبارد به سالی دجله انسانیت به خشک رودی تبدیل می شود.

باید تمام شئون انسان، «صدق» باشد. اگر درس می‌خوانم از روی «صدق» باشد، منبر می‌روم «صدق» باشد، حرف می‌زنم «صدق» باشد، اخلاقم در خانواده «صدق» باشد، رفاقتم «صادقانه» باشد. نباید درونم یک چیز خوابیده باشد و بیرون چیز دیگری! اگر تمام شئون انسان «صادقانه» باشد آن موقع می‌گوییم: «وَ اجْعَلْ لی‏ مِنْ لَدُنْکَ سُلْطاناً نَصیراً» خدایا! از نزد خود برای من نیرویى یارى دهنده قرار ده. «سلطان» و «نصیر» حجت و امام هر زمانی است. وقتی که تمام شئون انسان صدق شد، خداوند حجتی برای او قرار می‌دهد و «کُونُوا مَعَ الصَّادِقینَ» تحقق پیدا می‌کند و انسان با صادقین محشور می‌شود.

انسان باید در آستان اهل بیت (علیهم السّلام) فانی شود تا به جایی برسد که تمام دارایی‌اش را فانی کند و ولایت به معنای واقعی کلمه همین است. ولایت یعنی هستی خود را در آستان انسان کامل فنا کردن؛ یعنی خود را در انسان کامل دیدن و یافتن؛ اینجاست که انسان خود را پیدا می کند.