همه نوع معارف در دعاى عرفه وجود دارد. حضرت از نازلترین حالات انسان شروع مى کند تا به اوج مى رسد. این دعا، دعای سیر و سلوک است. مى رسد به جایى که مى فرماید: “مَنْ کَانَتْ حَقَائِقُهُ دَعَاوِیَ فَکَیْفَ لَا تَکُونُ دَعَاوِیهِ دَعَاوِی‏” حقیقت وجود ما ادعاست! مگر ما کى هستیم؟/ اگر در عالم بگویند فلانی دارا است، این ادعاست تا چه برسد به آنجایى که همه چیز ما ادعا باشد. این یعنی فقر انسان! حقائق ما ادعاست، ما حقیقتى نداریم هر چه است از آن توست.

بخشی از سخنرانی استاد معظّم حاج شیخ علی فروغی، مسکو، 1393 (2014)

بیماری نوع بشر نابینایی درون است، بصر دارند ولی بصیرت ندارند/ برای اینکه انسان بصیر شود باید کتاب وجود خود را بخواند. تمام موجودات عالم هر کدام یک کتاب اند!/ شرکت در مجالس اهل بیت(علیهم السلام) انسان را عوض می کند. حتی جمادات هم عوض می شوند.

خداوند برای این عالم صاحبی قرار داده است. عنوان «صاحب الزمان» که صرف لقب نیست، بلکه از حقیقتی خبر می‌دهد. او صاحب زمان و زمانیات است و تمام کائنات به اذن او در حرکت است و هر چه داریم از اوست. بنابراین باید به او معرفت داشته باشیم و یادش کنیم. زندگی انسان باید معنی‌دار باشد. توحید، عبودیت و ولایت، معنی زندگی هستند. بواسطه اینها زندگی انسان معنا می‌یابد. این سه به هم پیوسته است. اینها اگر در حیات آدمی پیاده شود، انسان خودش را پیدا می‌کند و می‌بیند چیزی ندارد، فقر محض و توخالی است و پیوسته جانش را از عالم معنا پر می‌کنند.