وقتی پیامبر (ص) مبعوث شد، انقلاب در عقل‌ها بوجود آورد/ همه حقایق در وجود پیامبر (ص) جمع است و لذا پدر این امت است و آمده تا بپروراند/ او مهر، رأفت و محبت خداست. اگر توحیدی زندگی نکنی سختی و خسارت ابدی برای انسان خواهد ماند/ پیامبر(ص) حبیب الله است و آنچه افاضه می کند حبّ الله است

انسان باید به حال خود و بر ناداری خود نوحه بخواند. اگر بفهمیم ناداریم، ناله‌مان عالم را پر می‌کند! چرا ناله اولیای الهی عالم را پر کرده است؟ چون می‌بینند نادارند. ما نمی‌بینیم، ما نمی‌فهمیم!/ این اشک چشمها سمّ گناه را دفع می‌کند. گاهی یک شعر آدم را عوض می‌کند، گاهی یک مناجات، یک آیه. ببین چه چیزی باعث می‌شود به حال بیایی و محزون بشوی و دلت به عالم بالا وصل بشود.

در دستورهای دینی آمده است که اگر سیئه‌ای مرتکب شدید، فوراً حسنه‌ای انجام دهید تا آن سیئه را جبران کند (1)؛ زیرا اگر سیئات متراکم شود، چرک و رَینی در جان انسان ایجاد و او را نابینا و ناشنوا می‌کند. برای این کار، ذکر دائمی خدا را توصیه کرده‌اند.

قفل قلب هم معاصی و گناهان است؛ آنگاه با قرآن مأنوس نخواهد بود و در آن تدبر نخواهد کرد؛ به همین سبب می‌فرماید: «أَ فَلا یَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلی‏ قُلُوبٍ أَقْفالُها»؛ معلوم می‌شود اگر کسی با قرآن محشور نبود و در آیات آن تفکر و تدبر نکرد، دلش بسته و قفل است که البته کلید آن توبه است.