خداوند در شب مهمانی ویژه در شب معراج، بندگی را به حضرت اعطا کرد. موقع صبح نیز آیه نازل شد: «سُبْحانَ الَّذی أَسْرى‏ بِعَبْدِهِ لَیْلاً مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الْأَقْصَى»؛ خدای سبحان بنده‎اش را شبانه بالا برد. حضرت مقام عبودیت محضه را دریافت کرد. عبد محض خدا، کانون توحید و رحمت و محبت خداست. چنان نسبت به بندگان رحمت و محبت داشت که خداوند در بعضی از آیات به حضرت دلداری می‎دهد «فَلَعَلَّکَ باخِعٌ نَفْسَکَ عَلى‏ آثارِهِمْ إِنْ لَمْ یُؤْمِنُوا بِهذَا الْحَدیثِ أَسَفا»؛ حبیب من! می‎خواهی از تأسف جان دهی که چرا به حرفت گوش نمی‎دهند و به قرآن ایمان نمی‎آورند؟! می‎خواهی از غصه بمیری که چرا ایمان نمی‎آورند؟!

وقتی پیامبر (ص) مبعوث شد، انقلاب در عقل‌ها بوجود آورد/ همه حقایق در وجود پیامبر (ص) جمع است و لذا پدر این امت است و آمده تا بپروراند/ او مهر، رأفت و محبت خداست. اگر توحیدی زندگی نکنی سختی و خسارت ابدی برای انسان خواهد ماند/ پیامبر(ص) حبیب الله است و آنچه افاضه می کند حبّ الله است

بیانات در روز عید مبعث رسول اکرم (ص) / (1395/02/16)

خداوند خطاب به پیامبر (ص) می‌فرماید: «من توسعه وجودی به تو دادم»، هر بلا که آمد ایستادگی کردی و خم به ابرو نیاوردی!/ پیامبر (ص) نه تنها به کوثر رسیده، بلکه خودش کوثر است. انسان یک‌مرتبه به چشمه می‌رسد و یک‌مرتبه خودش چشمه می‌شود. او چشمه حیات انسان است.