مگر ماجرای حرّ را نشنیده‌ای؟! او چه داشت که به این توفیق عظیم نائل شد؟! تمام دارائی‌اش این بود که رئیس یک قبیله و فرمانده هزار نفر بود، اما در برابر اباعبدالله الحسین (علیه السلّام) ادب را رعایت کرد و موجب شد تا فانی شود و بالا برود!

بخشی از بیانات استاد فروغی در تاریخ 1394/11/14

سخنرانی استاد فروغی در آستانه محرّم الحرام 1437 (1394/07/16)

سخنرانی استاد فروغی در آستانه محرّم الحرام 1437 (1394/07/16)

پس از کشته شدن عثمان، مردم به دستور دشمنان امام على(علیه ‏السّلام)، مجالسى تشکیل مى‏‌دادند و بر قتل عثمان مى‌‏گریستند و دشمن بدین وسیله، بغض على(علیه‏ السّلام) را در دل آنان- که حضرت را نمى‌‏شناختند- زیاد مى‌‏نمودند. این عمل، سبب به وجود آمدن آن همه بى‌‏احترامى‌‏ها و سرانجام کشته شدن سیّدالشّهدا (علیه ‏السّلام) گردید؛ لذا فرمود: «أَنَا قَتیلُ الْعَبْرَهِ.»

سکوت ناگهانى مردم و خاموش شدن صداى زنگ‏ها، با اشاره‏ حضرتش که: «أَنِ اسْکُتُوا»، جز تصرّف ولایى حضرت زینب، چه مى‏تواند باشد؟! و اگر شخصیّتى مثل حضرت زینب (علیهاالسّلام) به آثار «حدیث قرب نوافل» که مى فرماید: «وَ لِسانَهُ الّذى یَنْطِقُ بِهِ»؛ (همانا بنده‏ من با نافله و کارهاى مستحبّى، قرب مرا مى جوید تا این که زبان او مى گردم که با آن سخن میگوید) نرسیده باشد، دیگر چه کسى غیر از معصوم می‏تواند برسد؟!